Pages Menu
 

Categories Menu

Posted by on sie 2, 2017 in Motoryzacja |

Spa (Belgia) i Brooklands

Spokojne belgijskie miasto kąpieliskowe Spa kilka razy w roku ożywia się, stając się celem miłośników sportów samochodowych z całego świata. Trasa toru zbudowanego w 1925 roku w zalesionej dolinie pogórza Ardeńskiego mierzy 14,088 km. Miejsce startu jest niezwykłe — mieści się na szczycie wzgórza, za którym tor ostro skręca w lewo. W prawoskrętym zakręcie w kierunku Burneville za wiaduktem dla widzów tor przechodzi w odcinek prosty, na którym można osiągać prędkość do 300 km/h. Pierwotnie prosta kończyła się ostrym zakrętem we wsi Stavelot, którą dziś objeżdża połuku. Bezpośrednio przed metą znajduje się zakręt „agrafkowy” Souree (170°), gdzie w 1939 roku zginął Anglik Dick Seaman. Na torze tym z powodu bliskości morza często występują opady deszczu. Mistrzem tego toru był Jim Clark, który zwyciężył tu czterokrotnie raz za razem, przy czym w 1964 roku osiągnął prędkość średnią 213,7 km/h. Tor w Spa należy do trzech najszybszych torów na świecie (obok Monzy i Indianapolis). Brooklands. Ograniczenie prędkości na drogach angielskich do 20 mil/h, będące pozostałością znanego prawa Red Flag Act nie pozwalało praktycznie organizować wyścigów samochodowych na drogach publicznych. W tej sytuacji pomógł H. F. Locke King, entuzjasta sportów samochodowych i właściciel terenów pod Londynem, zwanych Brooklands (bagna). Zbudował on w latach 1906—1907 według projektu pułkownika Haldana betonowy, owalny autodrom z dwoma nachylonymi zakrętami umożliwiającymi rozwijanie prędkości 200 km/h. Wewnątrz trasy znajdowały się odcinki proste, poprzegradzane rozczłonkowaną drogą, aby trasa była bardziej skomplikowana. Tor o długości około 4,4 km kosztował ćwierć miliona funtów, a widownia mogła pomieścić 30 000 widzów. Jazda odbywała się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Pierwsze wyścigi organizowane były na wzór tradycyjnych wyścigów końskich. Oprócz tego na torze w Brooklands organizowano różne reklamowe jazdy wytrzymałościowe, zawody londyńskich taksówek, konkursy niezawodności samochodów itp. Pierwsze wyścigi Grand Prix Wielkiej Brytanii odbyły się tu w 1926 roku. Senechal, będący zmiennikiem Wagnera, osiągnął prędkość średnią 115,2 km/h. Grand Prix zorganizowano tam jeszcze w roku następnym, po czym brytyjski automobilklub zdecydował definitywnie, że z autodromu nie da się zrobić toru wyścigowego. Jednakże na nowy tor w Donnington Park Wielka Brytania musiała poczekać do 1935 roku. Po wojnie uszkodzony Brooklands został sprzedany fabryce lotniczej Vickers-Armstrong.