Savannah I Monza
Pierwszym sztucznym torem na świecie, zbudowanym dla wyścigów samochodowych, był tor w amerykańskim mieście Savannah w stanie Georgia. Miał on długość 40 km i zmienną szerokość od 9 do 18 metrów. Nawierzchnię tworzył ubity żwir nasycony olejem, co zapobiegało powstawaniu kurzu pod kołami przejeżdżających pojazdów. Ciekawostką były bariery ochronne na zakrętach urozmaicające trasę. Pojawiło się już oznaczone stanowisko lekarza i straży pożarnej. Trybuna, zbudowana z rozmachem, mieściła 16 tysięcy widzów. Pierwsze wyścigi Grand Prix USA zorganizował Amerykański Automobilklub już w 1908 roku. Wagner osiągnął tu prędkość 104,7 km/h. W 1911 roku wyścig Grand Prix USA odbył się po raz ostatni w Savannah. Średnia prędkość 119,8 km/h została wówczas osiągnięta przez Bruce-Browna. Oprócz Savannah Grand Prix USA odbywały się także na torach Milwaukee, Santa Monica, San Francisco, Sebring, Riverside, a ostatnio w Watkins Glen i Long Beach. Monza.Jednym z najsłynniejszych, a równocześnie najszybszych torów świata jest Monza. Tor powstał w 1922 roku w prywatnym parku na północ od Mediolanu z inicjatywy Vincenza Lancii i Felice Nazzara. Pierwotnie miał on dwa łuki połączone z jednej strony zakrętem pod kątem prostym, a z drugiej zakrętem „agrafkowym”. Tor został zbudowany w rekordowym czasie 100 dni. W latach następnych kształt toru był kilkakrotnie zmieniany. W latach pięćdziesiątych wprowadzono betonowe, nachylone zakręty, które umożliwiały rozwijanie jeszcze większych prędkości. Po kilku poważnych wypadkach organizatorzy wyścigów chcieli ograniczyć szybkość na torze przez zastosowanie „szykan” (sztucznych przeszkód), ale nie osiągnięto przez to poprawy sytuacji. Dlatego też w 1957 roku kształt toru przywrócono do przedwojennego. Wysoka prędkość średnia osiągana dziś w Monzie wynosi około 200 km/h. Pierwszy zwycięzca na tym torze, Bordino, miał w 1922 roku średnią prędkość 139,8 km/h, ale w roku 1960 Phil Hill jadący na Ferrari przejechał tor z prędkością średnią 212,5 km/h.
