Repco Brabham 1964
Nazwisko Brabham znane jest w świecie wyścigów samochodowych już od 1959 roku, kiedy Jack Brabham został po raz pierwszy mistrzem świata na samochodzie Cooper-Climax. W 1961 roku Jack Brabham usamodzielnił się i wraz ze swym australijskim przyjacielem Ronem Tauranacem założył firmę Motor Racing Developments Ltd. Początkowo produkowano samochody formuły Junior o nazwie Repco Brabham. Pierwszy człon nazwy pochodził od australijskiego koncernu Repco, z którym współpracował Brabham. Pierwszy samochód formuły 1 tej firmy pojawił się w wyścigu Grand Prix RFN w Nurburgring w 1962 roku. Zastosowano w nim silnik Coventry Climax V8. W tym roku Brabham zajął raz drugie miejsce i dwukrotnie był czwarty. W roku następnym do zespołu zawodników dołączył Amerykanin Dan Gurney. Samochód Brabham z 1964 roku wyposażony był w ośmiocylindrowy silnik widlasty Coventry Climax o pojemności 1496 cm3 i mocy 149,4 kW (203 KM) przy 9600 obr/min. Silnik umieszczono w ramie rurowej. Siła napędowa była przenoszona przez suche sprzęgło tarczowe na pięciobiegową skrzynię biegów Hewland. Zamiennie stosowano także sześciobiegową skrzynię Colotti-Francis. Wszystkie koła były zawieszone niezależnie. Nadwozie było szersze i niższe niż w pojazdach Cooper. Masa wynosiła 475 kg, a prędkość maksymalna 280 km/h. Samochody Brabham wyróżniały się nieskomplikowaną konstrukcją, trwałą i niezawodną. Jack Brabham wykorzystał tu własne doświadczenia z wyścigów. Dzięki dobrym parametrom jezdnym pojazdy te cieszyły się popularnością także wśród zawodników indywidualnych. Model z 1964 roku zadebiutował w Grand Prix Francji w Rouen zwyciężając z prędkością średnią 175 km/h. Sukces ten odniósł Dan Gurney, a Jack Brabham był trzeci. W tym samym roku Dan Gurney zwyciężył w Grand Prix Meksyku z prędkością średnią 150 km/h.