Puchar Gordona Bennetta
Przygotowywano już plany wspaniałej imprezy, mającej zaćmić poprzednie wyścigi. Torem o całkowitej długości 1178 km miała być trasa Paryż-Bordeaux-Paryż. Jedenastego czerwca 1895 r. z Place d’Armes w Wersalu wystartowali uczestnicy pierwszych w świecie oficjalnych wyścigów samochodowych. Faworytami pomiędzy 22 samochodami, z których siedem miało się podzielić sumą 70 000 franków, były znów samochody Peugeot i Panhard-Levassor. Poza konkursem jechał samochód marki Peugeot zwany „l’Eclair”, unowocześniony przez zastosowanie opon Michelin. Pierwszy był w Paryżu Emile Levassor, jednakże oficjalnym zwycięzcą uznano Koechlina, jadącego samochodem Peugeot, ponieważ pojazd Levassora był dwumiejscowy – a nie czteromiejscowy, jak wymagały przepisy. Ten typ zawodów pomiędzy miastami stał się niezwykle popularny i z Paryża rokrocznie wyruszał odtąd wyścig. Ciekawe było stopniowe zwiększanie szybkości i mocy pojazdów, uwidocznione najbardziej w rozwoju samochodów Panhard—Levas- sor dominujących na wyścigach aż do 1899 roku. Samochody te w roku 1895 posiadały moc 2,94 kW (4 KM) i osiągały średnią prędkość 24,2 km/h, podczas gdy model z roku 1899 miał moc 11,8 kW (16 KM) a średnia prędkość mierzona na wyścigach Paryż-Bordeaux wynosiła 49,4 km/h. W początkach naszego wieku w wyścigach zaczęły odnosić sukcesy szybkie Morsy i Renaulty z silnikami o mocy około 51,5 kW (70 KM), osiągające prędkość maksymalną ponad 100 km/h. W 1899 roku w dzienniku „New York Herald”, wychodzącym również w Paryżu, opublikowano reguły nowych wyścigów samochodowych, nazwanych Pucharem Gordon Bennetta od nazwiska ich organizatora, będącego równocześnie właścicielem gazety. Zgodnie z tymi regułami minimalna masa pojazdu została ograniczona do 400 kg, a maksymalna do 1000 kg. Długość trasy ustalono na 550—650 km. Po raz pierwszy zawody o Puchar Gordon Bennetta odbyły się na trasie Paryż-Lyon, a zwyciężył Charron jadący samochodem Panhard—Levassor.
