Fiat 1907
W 1907 roku zorganizowano drugie wyścigi Grand Prix ACF na nowym torze pod Dieppe na północno-zachodnim wybrzeżu Francji. Zgodnie ze zmienionym regulaminem wyścigów ograniczono zużycie paliwa do 30l/100km. Po raz pierwszy nadwozia samochodów różniły się od siebie barwą określającą narodowość: zielona – angielską, biała — niemiecką, niebieska – francuską i czerwona — włoską. Pojedynek Renaultów i Fiatów zakończył się tym razem zwycięstwem włoskiego zawodnika Felice Nazzaro, jadącego Fiatem, przed Sziszem, kierującym samochodem firmy Renault. Fiat z 1907 r. miał czterocylindrowy silnik o pojemności całkowitej 16 286 cm3; średnica cylindra wynosiła 180 mm, a skok tłoka 160 mm. Była to w zasadzie silniejsza wersja samochodu wyścigowego z 1905 roku, który jako pierwszy miał rozrząd zaworowy OHV, tzn. zawory umieszczone w głowicach cylindrów były sterowane za pomocą drążków przez krzywkowy wał znajdujący się z boku silnika. Moc silnika 95,6 kW (130 KM) przy 1600 obr/min umożliwiała osiąganie prędkości maksymalnej 158 km/h. Zapłon pochodził z niskonapięciowego iskrownika. W miejsce zwykłego suchego stożka zastosowano kilkutarczowe sprzęgło mokre, które na długi czas stało się najpopularniejszym sposobem przenoszenia siły napędowej pomiędzy silnikiem a skrzynią biegów. Niezmieniona została tradycyjna łańcuchowa przekładnia z czterobiegowej skrzyni biegów na tylne koła. Ogólna koncepcja samochodu była klasyczna: prostokątna rama ze sztywnymi osiami na podłużnych resorach piórowych oraz drewniane koła z wymienialnymi obręczami, z przodu potężna chłodnica plastrowa, za nią silnik umieszczony wzdłużnie i siedzenie dla kierowcy i mechanika, za nimi znajdował się zbiornik paliwa w kształcie walca. Masa całkowita samochodu wynosiła 1371 kg. Felice Nazzaro, jadąc nim w zawodach Grand Prix ACF, uzyskał średnią prędkość 113,6 km/h. Na mecie pozostało mu w baku zaledwie 11 litrów paliwa. W 1907 roku Nazzaro na Fiacie wygrał oprócz Grand Prix także inne słynne wyścigi – Targa Florio na Sycylii oraz „Kaiserpreis” organizowane w Niemczech, a nazwane od pucharu, który wręczał zwycięzcy cesarz Wilhelm II.