Delage 8 Z 1927
Delage, który w 1926 roku nie był jeszcze całkiem dojrzały pod względem konstrukcji, w roku 1927 stał się najlepszym samochodem wyścigowym. Pierwotnie ośmiocylindrowy pojazd konstruktora Alberta Lory’ego z dwoma górnymi wałkami rozrządu osiągał moc 121,4 kW (165 KM) przy 6500 obr/min. Wykluczenie z dwu miejscowego pojazdu pasażera umożliwiło Lory’emu umieszczenie tam skrzyni biegów, obniżenie podwozia i w efekcie zmniejszenie oporów powietrza. Dzięki swemu niskiemu nadwoziu Delage stanowił początek nowej koncepcji samochodów wyścigowych. Model przygotowany na rok 1927 miał moc silnika zwiększoną do 125 kW (170 KM) przy 8000 obr/min. Rzędowy ośmiocylinder o średnicy 55,8 mm i skoku tłoka 76 mm miał pojemność całkowitą 1484 cm3. Dwa kompresory tłoczyły mieszankę z czterech gaźników do cylindrów pod ciśnieniem 150 kPa. Mechanizmy napędzane były przez mnóstwo kół zębatych, ułożyskowanych w łożyskach tocznych, których w samym silniku było 48. System kół zębatych z przodu wału korbowego napędzał pompę, kompresory Roots i dwa wały krzywkowe ponad cylindrami. Wysokonapięciowy iskrownik Boscha miał przekładnię z siedmioma kołami zębatymi. Siła napędowa była przenoszona asymetrycznie wzdłuż podłużnej osi samochodu tak, że pod obniżonym siedzeniem kierowcy przechodził wał łączący, przyłączony do mechanizmu różnicowego, umieszczonego ekscentrycznie w sztywnym moście tylnym. Koła przednie były zawieszone na podłużnych, półeliptycznych resorach płytkowych z dźwigniowymi amortyzatorami ciernymi. Mechaniczne hamulce działały na wszystkie koła, a ich działanie było wspomagane przez serwourządzenie. Samochód o masie 980 kg osiągał prędkość maksymalną 205 km/h. Zespół Delage w składzie: Benoist, Bourlier, Morel i Divo zwyciężył w tym roku w czterech z pięciu wyścigów Grand Prix. Robert Benoist – czterokrotny zdobywca zwycięskiego wieńca laurowego – uczestniczył jako jedyny z zespołu w Grand Prix Europy, gdzie także odniósł zwycięstwo, jadąc z prędkością średnią 144 km/h. Niestety, były to ostatnie zawody z oficjalnym udziałem firmy Delage, która w ogóle zaprzestała produkcji samochodów wyścigowych. Louis Delage odsprzedał swoje samochody indywidualnym zawodnikom, którzy jeżdżąc nimi zdobywali sukcesy jeszcze w końcu lat czterdziestych.